Οἱ περιπέτειες τῶν ἐθνικῶν ὀνομάτων τῶν Ἑλλήνων

Ὁ τίτλος ἀνήκει στὸ θαυμάσιο βιβλίο τοῦ Παναγιώτη Κ. Χρήστου, «Οἱ περιπέτειες τῶν ἐθνικῶν ὀνομάτων τῶν Ἑλλήνων» (δ' ἔκδ. Κυρομάνος, 1993· α' ἔκδ. 1960). Αὐτὸ καὶ ἄλλα βιβλία, καὶ περισσότερο οἱ συζητήσεις μὲ φίλους στὸ Ἑλληνικὸ Διαδίκτυο, μὲ ὤθησαν νὰ συγκεντρώσω τὸ παρακάτω ὑλικό.
Ποιές ἀρχαῖες γνώσεις, ποιές ἀρχαῖες ἀ-λήθειες κρύβονται στὰ πολλὰ ἐπίπεδα συμβολισμοῦ τῆς μυστηριώδους, θαυμαστῆς καὶ πολυσήμαντης λέξεως «Ἑλλάς»; (Ἀλλὰ καὶ «Γραικὸς» καὶ «Ῥωμαῖος»;)
Ποιές εἶναι οἱ περιπέτειες τῶν ἐθνικῶν μας ὀνομάτων στὸν ῥοῦν τῆς πολυχιλιετοῦς μας ἱστορίας;
«Ἀρχὴ σοφίας ὀνομάτων ἐπίσκεψις» μᾶς λέγει τὸ ἀρχαῖο ῥητό, καὶ ἡ σοφία αὐτὴ στὴν συγκεκριμένη περίπτωση εἶναι ἡ ἐθνικὴ μας αὐτογνωσία.
Διευκρινίσεις:
Οἱ παρατιθέμενες ἀπόψεις δὲν ἀποτελοῦν κατ᾿ ἀνάγκην καὶ ἡμετέρας ἀπόψεις (ἤ μὴ μόνον οἱ ὑπογραφόμενες ὑπὸ ἐμοῦ τοῦ ἰδίου). Ἄλλωστε, προέρχονται ἀπὸ διαφόρους πηγάς, πολλὲς δὲ ἐκ τῶν ἀπόψεων αὐτῶν ἀντιπαρατίθενται ἀλλήλοις. Ἡμετέρα πρόθεσις εἶναι μόνον ἡ ἀπροκατάληπτος ἔρευνα καὶ ἡ γνώσις· ὄχι βεβαίως ἡ «πολιτικὴ ὀρθότης» καὶ ἡ συμβατικότης.

Ζητῶ συγγνώμην διὰ τὴν χρήσιν τοῦ μονοτονικοῦ εἰς τὰ περισσότερα κείμενα, ἐξ αἰτίας τοῦ ὁποίου μονοτονικοῦ ἡ ἐθνική μας ὀνομασία, Ἑλλάς-Ἕλληνες, ἀφοῦ τόσα παθήματα ὑπέστη εἰς τὸ παρελθόν, ὑφίσταται σήμερα καὶ ἕνα ἀκόμη· τὸν ἀκρωτηριασμὸν τῆς δασεῖας. Ἔτι δὲ περαιτέρω ζητῶ συγγνώμην διὰ τὸ ὅτι ἀρκετὰ ἐκ τῶν παλαιοτέρων κειμένων εἶναι γραμμένα εἰς τὰ «greeklish» («φραγκοχιώτικα») (ὅπως πρωτοδημοσιεύθησαν εἰς τὶς ἠλεκτρονικὲς λίστες τοῦ Διαδικτύου). Περὶ τῶν ζητημάτων ποὺ ἀφοροῦν εἰς τὴν Ἑλληνικὴν Γλῶσσαν καὶ τὸ πολυτονικόν, δεῖτε τὴν Κίνηση Πολιτῶν γιὰ τὴν Ἐπαναφορὰ τοῦ Πολυτονικοῦ καὶ τὸ ἱστολόγιον «Κρατύλος».
Φειδίας Ν. Μπουρλᾶς
Ἀθῆναι, 2002-2008
(Φειδίας Μπουρλᾶς, Φειδίας Μπουρλάς, Pheidias Bourlas, Phidias Bourlas)
Σελίδες Πατριδογνωσίας