Ἕλληνες, Γραικοὶ ἢ Ῥωμαῖοι; Hellenes ἢ Greeks; (Ἐνάντια στὴν ἀρχαιοπληξία)

(«Ενάντια στην αρχαιοπληξία», «ΙΔ'. Βυζάντιο· 71. "Στον τόπο μας έχουμε Ρωμηοκρατία"»)

Το επιχείρημα πως το «Ρωμηός» είναι ξενικής προέλευσης και γι' αυτό δεν πρέπει να χρησιμοποιείται είναι εσφαλμένο γιατί στηρίζεται στο αφελές ιδεολόγημα ότι μόνο ό,τι προέρχεται από την αρχαία εποχή είναι πραγματικά ελληνικό. Τα έθνη στη διάρκεια των αιώνων προσλαμβάνουν και αποβάλλουν πολλά στοιχεία, πλην όμως αυτό δε σημαίνει ότι χάνουν την εθνικότητά τους. Είναι φανερό πως ό,τι χτές ήταν ξένο σήμερα είναι οικείο, κι ό,τι σήμερα είναι οικείο, αύριο μπορεί να είναι ξένο. Τα πάντα ρει, που λεγαν κι οι Αρχαίοι Ημών Πρόγονοι.

Πρέπει να γίνει κατανοητό πως τα ονόματα δεν εμπεριέχουν κάποια απόλυτη και αναλλοίωτη «ουσία», αλλά το νόημα και η σημασία τους αλλάζει ανάλογα με τη χρήση τους και τους χρήστες τους ανά τους αιώνες κι αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό. Η ονοματοκρατία είναι λανθασμένος τρόπος θέασης των πραγμάτων.

Η Αγγλία επίσημα ονομάζεται «Μεγάλη Βρεταννία» εξαιτίας της κατάκτησής της πριν 10 αιώνες από τους Βρεττανούς Νορμανδούς της Βρεττάνης, η οποία είναι μια επαρχία της Γαλλίας. Κανείς όμως κάτοικος της Αγγλίας δεν ζήτησε να αλλάξει το όνομα της χώρας του επειδή είναι ξενικής προέλευσης. Αντίθετα, το θεωρούν δικό τους. Αν αυτά ισχύουν για διάστημα 10 αιώνων, τι πρέπει να ισχύει για εμάς, για διάστημα 18 αιώνων; (Από το 212 μ.Χ.)

Οι Γαλάτες της Γαλατίας με τον κελτορωμαϊκό πολιτισμό τους κατακτήθηκαν τον 5ο αι. από τη γερμανική φυλή των Φράγκων, οι οποίοι πάντοτε ήταν ένα μικρό ποσοστό των κατοίκων της Γαλλίας, αλλά όλοι πλέον λέγονται Φράγκοι και το κράτος ονομάζεται «Φραγκία» (France), δίχως κανείς Γάλλος να φέρνει αντίρρηση λόγω του ξενικού ονόματος, ή να το θεωρεί σύμβολο ξένης κατοχής, έπειτα από 15 αιώνες. Οι Φράγκοι εκγαλατίστηκαν και εκλατινίστηκαν. Αυτό που ήταν ξενικό έγινε οικείο. Οι Ρώσοι ονομάζονται «Ρώσοι» επειδή τον 9ο αι. μια σκανδιναβική φυλή, οι Ρώς κατέκτησαν τα εδάφη της σημερινής Ρωσίας και έδωσαν το όνομά τους στη χώρα και τους σλαβικούς πληθυσμούς που ζούσαν εκεί, αλλά κανείς Ρώσος δεν αισθάνεται ως ξένο το όνομα «Ρώσος». Τόσο στην περίπτωση των Φράγκων όσο και των Ρώσων, οι λιγοστοί κατακτητές αφομοιώθηκαν και με το πέρασμα λίγων αιώνων έπαψε να υφίσταται διαφορά, και μόνο ένας τρελλός θα έλεγε πως οι Σλάβοι της Ρωσίας ή οι κάτοικοι της Γαλλίας είναι υπό ξένη κατοχή μόνο και μόνο επειδή έμεινε ένα αρχικώς ξένο όνομα. Το αντίθετο, είναι περήφανοι για το όνομά τους.

Οἱ περιπέτειες τῶν ἐθνικῶν ὀνομάτων τῶν Ἑλλήνων
Σελίδες Πατριδογνωσίας

Φειδίας Ν. Μπουρλᾶς
Ἀθῆναι, 14 Ἰουνίου 2010