Γραικοὶ καὶ Ἕλληνες (Παντελῆς Γιαννουλάκης)

Σχετικά με την ερμηνεία Ελ-λάς = λαμπερή πέτρα, ο Π. Γιαννουλάκης γράφει («Κούφια Γη», Ανιχνευτές, 1998):

...Η τεράστια σημασία της «Λαμπερής Πέτρας» ή «πέτρας Γκράαλ» στην υπόθεση Κούφια Γη. Τρομερό μυστικό που συνδέεται με τα φωτισμένα τούνελ, με τον εσωτερικό Ήλιο, με το ξίφος «Εξκάλιμπερ» καρφωμένο πάνω στον ιερό βράχο, με το σταυρό καρφωμένο στην κορυφή του Γολγοθά (γιατί όχι και με το ξίφος του πολεμιστή που όταν πέθαινε το κάρφωναν πάνω στην πέτρα του τάφου του και με το πέρασμα του χρόνου έγινε σταυρός πάνω στο μνήμα), με το Holy Grail: το Άγιο Δισκοπότηρο, και με την ιερή πέτρα αγνώστου προελεύσεως που έκλεψαν οι Άγγλοι από τους Σκωτσέζους, η οποία βρίσκεται κάτω από τον αγγλικό βασιλικό θρόνο και λένε πως πάνω της θα στεφθεί ο Μεσσίας, καθώς και με το λίθο Κάαμπα του Τεμένους των Μουσουλμάνων... και με άλλα ανείπωτα πράγματα.

Η μυστικιστική κελτική ονομασία του Γκράαλ είναι SanGraal (όπου το San υποδηλώνει το άγιο, τον ήλιο και τον Υιό: Saint-Sun-Son), η Ηλιακή Πέτρα. Πρβλ. ρίζες του ονόματος της μυστικής (πέρα και μέσα από τον Πόλο) Υπερβόρειας χώρας Σάνγκρι-Λα. Η λέξη Glow (λάμπω) προέρχεται από την αρχαία λέξη Γλα (πρβλ. Γλαύκος Λίθος και Γλαύκοι της Αθηνάς) και glad (π.χ. «glad to see you») ετυμολογικά σημαίνει λαμπερός. Τοπωνύμια και τίτλοι ευγενείας χρησιμοποιούν τη λέξη Gladstone (λαμπερή πέτρα), όπως το θρυλικό Γκλάστονμπερυ, ένα από τα πιο ιερά κέντρα του πλανήτη, και το δεύτερο μεγάλο κέντρο των Βριλ μετά τους Δελφούς. Γκλάστονμπερυ (Gla-Stone-Burry) σημαίνει «εκεί που βρίσκεται θαμμένη η Λαμπερή Πέτρα». (Θυμηθείτε το σφραγισμένο ιερό πηγάδι του με μια συγκεκριμένη σφραγίδα πάνω του, που υποτίθεται ότι «μέσα του κρύβεται το Holy Grail».) Άλλωστε Αγγλία, England = En-Gla-nd, Εν-Γλα-Δ, η λαμπερή χώρα. Από πάνω της η σκοτεινή χώρα, Σκωτία, Scot-Land, και δυτικά της η χώρα του ημίφωτος, της Ίριδας, η Ιρλανδία, Ire-Land. Ίσως όχι τυχαία η συρροή Εγγλέζων τουριστών στην περιοχή Γκλα, στην αρχαία Άρνη, στην Κωπαΐδα.

Lambeth στα αρχαία αγγλικά σημαίνει λαμπερή (ο αναγραμματισμός είναι Lamb=Αμνός) και Elizabeth το όνομα βασιλισσών της Αγγλίας. Στα εβραϊκά Elijah είναι ο προφήτης Ηλίας και Μπεθ, εκτός από το 2ο γράμμα του εβρ. αλφαβήτου σημαίνει και οίκος. Συνεπώς Elizabeth = ο «Οίκος του Ηλία». Ο «Ηλίας» είναι κωδικός του Ιερατείου για τον εσωτερικό ήλιο, άλλωστε η λέξη προέρχεται από το ελλ. Ηλιος, όπως και η λέξη Hell-κόλαση. Ο προφήτης εξαφανίστηκε με ένα λαμπερό άρμα, υπονοώντας παραπλανητικά αυτό του Απόλλωνα-Ηλίου, αλλά στη μυθολογία έχουμε και τον Αμφιάραο, ο οποίος έφυγε με το άρμα του μέσα στη γη, από ένα φωτεινό άνοιγμα που δημιούργησε ο Δίας. Επίσης Ελλάς (Ελ-Λα-ς) σημαίνει Πέτρα Ηλίου ή λαμπερή πέτρα (Σάνγκρι-Λα, Σάμπα-Λα).

Ο κωδικός που χρησιμοποιεί συχνά το χριστιανικό ιερατείο για την Λαμπερή Πέτρα είναι «Άγιος Πέτρος». Τό όνομα του αποστόλου ήταν Σίμων και το άλλαξε ο Ιησούς σε Πέτρος («εσύ θα είσαι η πέτρα πάνω στην οποία θα οικοδομήσω την εκκλησία μου»). Οι καθολικοί αυτό το πήραν κατά λέξη και υποτίθεται ότι ο καθεδρικός του Αγ. Πέτρου στη Ρώμη είναι κτισμένος πάνω τάφο του Αγ. Πέτρου που έλαμπε μέσα στην νύχτα. Αλλά ας τολμήσει κάποιος να πάει να διαπιστώσει τι συμβαίνει κάτω από το ναό του Αγ. Πέτρου ή κάτω από το ναό του Αξούμ στην Αιθιοπία όπου βρίσκεται η Κιβωτός της Διαθήκης ή κάτω από το μαυσωλείο του Τζέμου- Ντένο στην Ιαπωνία, και γενικώς πάντα «από κάτω» από τα κτίσματα των ιερατείων... Επίσης Σαμπάλα (Shambhala: το θρυλικό υπόγειο βασίλειο) σημαίνει κωδικά «λαμπερή πέτρα», διότι η λέξη αναγραμματισμένη είναι Λα-μπάσα (λα=πέτρα στα ελληνικά και mbhasha στα σανσκριτικά σημαίνει λάμπω), αλλά και Λάμπα-σα (shaa στα σανσκριτικά σημαίνει και πέτρα). (Αγκάρθα(135)+Σαμπάλα(353)=488.) Οι Νύμφες πήραν το Βασιλιά Αρθούρο στο νησί Άβαλον, Abalon, Laba-on, στα κελτικά Abhal-Jin, Που σημαίνει το Νησί των Μήλων, βλ. τη Νήσο των Εσπερίδων και τα Μήλα τους, Εσπέρα= Δύση, Esperanza=Ελπίδα, τη νήσο των Μακάρων κ.λπ. Βλ. τοπωνύμια και τοποθεσίες όπως π.χ. Ιεράπετρα, Λευκόπετρα, Χρυσόπετρα, Μαύρη Πέτρα, Νυμφόπετρα, Αρμενόπετρα, Θεόπετρα, Διαβολόπετρα, Τραπεζοπέτρι, Νεραϊδόπετρα, Σιμωνόπετρα, Πέτρα της Κόρης, Λα-Κωνία, Λα-κε-δαίμονες κ.λπ. Επίσης η αρχαία ιστορία με τις πέτρες Ομφαλούς (π.χ. των Δελφών). (Βλ. σχετ. στους Άρθουρ Μάχεν, Ίρβινγκ Μπένιγκ κ.ά.)

Όταν έγινε η μεγάλη μάχη των Λευκών και των Μαύρων Αγγέλων και ο Εωσφόρος κατακρημνίστηκε από το Βασίλειο του Θεού μαζί με τις λεγεώνες του, αυτός ο τέως Πρίγκηπας των Αρχαγγέλων (ο πρώτος μεταξύ των αγγέλων πριν από την Πτώση) φορούσε μια λαμπρή περικεφαλαία, στολισμένη με έναν θαυμαστό σμαράγδινο λίθο. Το σμαραγδένιο αυτό πετράδι αποσπάστηκε από την περικεφαλαία με ένα κτύπημα από το Ξίφος της Δικαιοσύνης του Αρχαγγέλου Μιχαήλ και έπεσε στην Άβυσσο του Εξώτερου Διαστήματος, όπου βούτηξαν οι Άγγελοι και το έφεραν πίσω και το μετέτρεψαν στο Άγιο Δισκοπότηρο (the Holy Grail ή Mharadwys Graal στα κελτικά, όπου Μχαραδουίς=Παράδεισος, δηλ. Παραδείσια Πέτρα). Πρβλ. την θρυλική «Φιλοσοφική Λίθο» των Αλχημιστών, το πολύτιμο δισκοπότηρο που υποτίθεται ότι βρήκε ο Ναπολέων στη Γένοβα και τον «Σμαράγδινο Πίνακα» του Ερμή του Τρισμεγίστου που λέγεται ότι ανακαλύφθηκε από τον Μέγα Αλέξανδρο και παρουσιάστηκε ως αναγνωριστικό σημάδι στους ιερείς του Άμμων-Ρα στην όαση Σίουα. Ο Ιωσήφ εξ Αριμαθείας, σύμφωνα με την παράδοση, ταξίδεψε το 60 μ.Χ. μέχρι το Αββαείο του Γκλάστονμπερυ και έθαψε το Άγιο Δισκοπότηρο κάτω από τον λόφο. Στον ίδιο λόφο κάποια παράδοση λέει ότι βρίσκεται ο τάφος του Αρθούρου.

Ο Κελτοχριστιανικός Μυστικισμός της Ιρλανδίας λέει ότι ένα κομμάτι της Πράσινης Πέτρας έσπασε από το κτύπημα και παρέμεινε στην Άβυσσο όπου έγινε μαύρο, μολυσμένο από την περηφάνεια του Εωσφόρου, και από Δώρο του Θεού μετασχηματίστηκε σε Κατάρα. Από αυτή την Μαύρη Πέτρα ξεπήδησε ο Κάτω Κόσμος όπου μέσα του καταδικάστηκαν οι Πεσμένοι Άγγελοι, ενώ το μυστικό του Δισκοπότηρου, που φτιάχτηκε από τον Λίθο οδηγεί στον Ουράνιο Κόσμο.

Λαβύρινθος υπονοεί επίσης την «πέτρα που λάμπει»: Λαβυρι-νθος: στόουν στα «νανικά» αλλά και Λα-Βρίλι-νθος, < αρχαιοαγγλ. Brillianth < Brilliant=λαμπερός και Βρίλιαντ, Βρίλγιαντ = Βριλ-για. Η κανονική λέξη είναι Λαβρίλιανθος δηλαδή «ο ανθός της πέτρας των Βριλ-για», η ιερή Λαβυρένθη των Βριλ, αλλά ας θυμηθούμε και την αρχαία Βρένθη, νυν Καρύταινα με το κάστρο πάνω από δαιδαλώδεις στοές. (Βρένθη=174, Αριάδνη=174.). Ο Υμηττός (που επίσης περιέχει το «μίτος») έχει κάποιες προσβάσεις στην Υπερβορεία Οδό (πρβλ. και το τραγουδάκι «εκεί ψηλά στον Υμηττό είναι ένα μυστικό, αλλά δεν θα σου το πω» και ίσως να έχει σχέση με το ότι απαγορεύεται αυστηρά η πρόσβαση σε οποιοδήποτε σημείο του Υμηττού μετά τη δύση του ηλίου). Η παρουσία των Βριλ επίσης στα Βριλήσσια, Βριλυσός, Βριλίσιον όρος (το οποίο είναι η Πεντέλη, «Πύλη εν τω τέλει»), το Λαύριο με τις λαβυρινθώδεις στοές, τα Βριλιακά κ.ά. ...

Οἱ περιπέτειες τῶν ἐθνικῶν ὀνομάτων τῶν Ἑλλήνων
Σελίδες Πατριδογνωσίας

Φειδίας Ν. Μπουρλᾶς
Ἀθῆναι, 12 Ἰουνίου 2010