Σελίδες ΠατριδογνωσίαςΦιλελευθερισμός
Ἐνάντια στὴν «ἐλευθερία»
Ἡ ἐλευθερία, ὅπως καὶ ἡ δικαιοσύνη, ἡ φιλοπατρία, ἡ δημοκρατία κ.ἄ. εἶναι μιὰ λέξις ποὺ δεινοπαθεῖ, διαστρεβλώνεται καὶ γίνεται ἀντικείμενο ἀχρείας καπηλείας στὰ χέρια τῆς πολιτικῆς. Ἄλλοι ἀπατεῶνες πωλοῦν «κοινωνικὴ δικαιοσύνη», ἄλλοι πωλοῦν «πατριωτισμό», ἀλλὰ τὰ μεγαλύτερα καθάρματα πωλοῦν «ἐλευθερία». Καὶ ἡ «ἐλευθερία» αὐτὴ εἶναι ἡ ἐξῆς:
- Ἐλευθερία τοῦ μαφιόζου καὶ τοῦ τοκογλύφου νὰ ἐκβιάζῃ, νὰ ἐξαγοράζῃ καὶ νὰ ὑποδουλώνῃ ἀνθρώπους (καὶ χῶρες ὁλόκληρες), νὰ καταχρᾶται καὶ νὰ ἐκμεταλλεύεται ἀτομικὴ καὶ ἐθνικὴ ἰδιοκτησία, φυσικὴ καὶ πολιτισμικὴ κληρονομιά καὶ ἀνθρώπινους πόρους.
- Ἐλευθερία τοῦ σκοπιανοῦ κομιτατζῆ νὰ παραχαράσσῃ καὶ νὰ σφετερίζεται τὴν ταυτότητα καὶ τὴν ἱστορική μου κληρονομιά.
- Ἐλευθερία τοῦ τριτοκοσμικοῦ λαθροκαννιβάλου νὰ παραβιάζῃ τὰ σύνορά μου, νὰ καταλαμβάνῃ καὶ νὰ ἀπομυζᾷ τὸν τόπο μου, νὰ σφετερίζεται ἀκόμη καὶ τὰ πολιτικά μου δικαιώματα.
- Ἐλευθερία τοῦ ἀφρικανοπιθήκου καὶ τοῦ ἰσλαμοασιάτη νὰ ὑποβαθμίζῃ τὴν πόλι μου, νὰ βεβηλώνῃ τὴν γῆ μου, νὰ «γονιμοποιῇ» (κατὰ τὴν ἀλήστου μνήμης φράσι ταλαιπώρου πολιτικοῦ μας), νὰ ἀλλοιώνῃ καὶ νὰ ἀφανίζῃ τὸ ἔθνος καὶ τὴν κληρονομιά μου.
- Έλευθερία τοῦ μειονεκτικοῦ μισέλληνα καὶ χριστιανόφοβου «προοδευτικοῦ» νὰ ὑβρίζῃ καὶ νὰ ποδοπατῇ τὰ ἱερὰ τῶν προγόνων μου, νὰ ἀπάγῃ, νὰ ἀφελληνίζῃ καὶ νὰ κάνῃ γενιτσάρους τὰ παιδιά μου.
- Ἐλευθερία τῶν ψυχανωμάλων συμπλεγματικῶν νὰ διαστρέφουν ἀκόμη καὶ τὴν φύσι. (Στὸ Σουηδιστάν, στὸ Ἀμερικανιστὰν καὶ σὲ ἄλλες «φιλελεύθερες» χῶρες ὑπὸ τὴν τυραννία τῶν marxist liberals, καταργοῦν ἀκόμη καὶ τὰ ἄρθρα καὶ τὶς ἀντωνυμίες ἀρσενικοῦ ἢ θηλυκοῦ γένους, ἀπαγορεύουν στὰ παιδιὰ τοῦ σχολείου νὰ ζωγραφίζουν σπιτικὰ μὲ πατέρα, μητέρα καὶ παιδάκια, ἀπαγορεύουν ἀκόμη καὶ τὸ παιχνίδι τῶν μικρῶν παιδιῶν διότι ἐμπεριέχει «στερεότυπα φύλου», μεγαλώνουν παιδιὰ μέχρι τὴν σχολικὴ ἡλικία χωρὶς κἂν νὰ τοὺς ποῦν ἂν εἶναι ἀγόρια ἢ κορίτσια (καὶ μὲ οὐδέτερο ὄνομα) κ.ἄ. ἀνώμαλα. Ἐκτὸς ποὺ ἀπαγορεύουν τὸ κάπνισμα, τὸ ποτό, τὸ σὲξ (ἐκτὸς ἀπὸ τὸ παρὰ φύσιν), φυσικὰ καὶ τὴν αὐτοάμυνα καὶ τὸ οἰκογενειακὸ ἄσυλο, τὴν μπριζόλα καὶ τὸ κοκορέτσι.)
Οἱ ἀνωτέρῳ ἀνώμαλοι προωθοῦν, διὰ τῆς βίας καὶ ἐναντίον ἐμοῦ, τῆς κοινωνίας καὶ τῆς φύσεως τῆς ἴδιας, ἕνα αὔριο στὸ ὁποῖο δὲν θὰ ἔχω ἐργασία καὶ ἐργασιακὰ δικαιώματα, δὲν θὰ ἔχω κοινωνικὴ ἀσφάλεια, δὲν θὰ ἔχω οἰκογένεια, σπίτι, οὔτε προγόνους οὔτε ἀπογόνους, οὔτε φυλὴ καὶ πατρίδα, οὔτε γῆ καὶ θάλασσα -καὶ αὐτὴ θὰ εἶναι «ἀξιοποιημένο» ἐμπορικὸ προϊόν- οὔτε ἱστορία, ἐθνικὴ ταυτότητα καὶ κληρονομιά, ἀλλὰ θὰ εἶμαι, λένε, ἐλεύθερος, ἀφοῦ θὰ μπορῶ νὰ παντρευτῶ στὸ δημαρχεῖο τὸν λαθροκαννίβαλο ἑραστή μου.
Λοιπόν, δηλώνω ἀπερίφραστα ὅτι ἀπὸ αὐτὴν τὴν «ἐλευθερία» τῶν ψυχανωμάλων, προτιμῶ καὶ τὸν Χίτλερ καὶ τὸν Στάλιν καὶ τὸν Ὀσάμα μπὶν Λάντεν καὶ τὸν Παπαδόπουλο καὶ τὸν ἀνθρωποφάγο Ἴντι Ἀμὶν Νταντά. Ἀνεπιφύλακτα.
Δυστυχῶς, ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἀνώμαλοι, διαστρεβλώνοντας καὶ καπηλευόμενοι τὸν φιλελευθερισμό, δυσφημοῦν καὶ ὑπονομεύουν τὴν πολιτικὴ καὶ τὰ μέτρα τὰ ὁποῖα θὰ ἔπρεπε νὰ εἴχαμε ἐφαρμόσει πρὸ πολλοῦ γιὰ τὴν ἐξυγίανσι τῆς οἰκονομίας καὶ τῆς δημοσίας διοικήσεως ἀπὸ τὸ σάπιο καθεστὼς σαράντα χρόνων κομματικοῦ κρατισμοῦ τῆς παρακμιακῆς καὶ φαύλης μεταπολιτεύσεως. (Ὅποτε ἀκούω π.χ. τὸν Στέφανο Μάνο βρίσκω πολὺ λογικὰ τὰ περισσότερα ἀπὸ αὐτὰ ποὺ λέει. Πολλὰ ἐξ αὐτῶν θὰ ἔπρεπε νὰ εἶχαν ἐφαρμοστεῖ πρὸ πολλοῦ. Ἄλλα, τὰ ὁποῖα ὑποστηρίζουν καὶ προωθοῦν ὁρισμένοι ὑποστηρικτές του καὶ πολλοὶ ἄλλοι ὑπὸ τὴν ταμπέλα τοῦ φιλελευθερισμοῦ, εἶναι γιὰ ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα.)
(28-8-2012)
* * *
Καὶ ἕνα ὡραῖο. Ἤδη ὁ Ζὰν Ζὰκ Ρουσὼ τοὺς εἶχε πάρει χαμπάρι:
«Rousseau already understood perfectly the falsity of multiculturalist admirers of foreign cultures when, in Émile, he warned about a “philosopher who loves Tartars in order to be dispensed from loving his neighbors”.» (Slavoj Žižek, «Living in the End Times»)
(28-8-2012)
* * *
Παραδοξολογίαι -ἢ περὶ φιλελευθερισμοῦ, ἐλευθέρου ἀνταγωνισμοῦ καὶ φυσικῆς ἐπιλογῆς
Ἂς ἀκολουθήσουμε, χάριν παιδειᾶς, τὴν λογικὴ τοῦ (νεο)φιλελευθερισμοῦ ἔως τὶς ἀκραῖες συνέπειές του.
Ἀφοῦ -κατὰ τοὺς ἐλευθεριακούς- δὲν ὑπάρχει κοινωνία, ἀλλὰ μόνον ἄτομα, τότε, καὶ τὸ κράτος ἄτομα δὲν τὸ φτιάχνουν;
Ἄρα δὲν ὑπάρχει οὔτε κράτος. Ὑπάρχουν μόνον ἄτομα. (Ἑπομένως, ἐναντίον τίνος φωνάζουν οἱ ἐλευθεριακοί; )
Καὶ τὸ κράτος, καὶ ὅλα τὰ πράγματα, εἶναι ἰδιωτικὴ πρωτοβουλία.
Καὶ ὁ κομμουνισμός, καὶ ὁ Στάλιν καὶ ὀ Μάο, εἶναι ἀποτελέσματα ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας.
Ἑπομένως καλὰ καὶ σεβαστά, καθ᾿ ὅσον καὶ γιὰ ὅσο πέτυχαν.
Ἐὰν ἔχουμε κρατισμὸ καὶ ὄχι φιλελευθερισμό, τοῦτο σημαίνει ὅτι ἡ ἰδιωτικὴ πρωτοβουλία «κρατισμὸς» ἔχει ἐπικρατήσει, πρὸς τὸ παρόν, διὰ τοῦ ἐλευθέρου ἀνταγωνισμοῦ τῆς ἀγορᾶς, τῆς ἰδιωτικῆς πρωτοβουλίας «φιλελευθερισμός».
Ἐν τέλει, τὸ κάθε τὶ ποὺ γίνεται εἶναι καλὸ καὶ δίκαιο, ἀκριβῶς ἐπειδὴ γίνεται.
Ἀφοῦ οἱ λαοὶ ἔχουν τοὺς ἡγέτες ποὺ τοὺς ἀξίζουν, καὶ ἀφοῦ, ἀκόμη περισσότερο, ὁ ἐλεύθερος ἀνταγωνισμὸς εἶναι ὁ κύριος ἐὰν ὄχι ὁ μόνος παράγων ἐξελίξεως καὶ προόδου, ἡ δικτατορία εἶναι τὸ καλύτερο πολίτευμα.
Ὁ δικτάτωρ ποὺ κατέλαβε τὴν ἀπόλυτη ἐξουσία μὲ τὴν δύναμί του, διὰ πυρὸς καὶ σιδήρου, εἶναι ἐξ ὁρισμοῦ ὁ ἱκανότερος καὶ καταλληλότερος ἡγέτης.
Εἶναι ὁ πλέον ἀξιοκρατικῶς ἀναδειχθεὶς ἡγέτης.
Τὸ δίκαιον τῆς ἐξουσίας του εἶναι ἀκριβῶς τὸ ὅτι τὴν κατέκτησε.
Ἡ ἀπαγόρευσις τῶν πραξικοπημάτων, τῶν πολέμων, ἐμφυλίων καὶ διακρατικῶν, εἶναι παρεμπόδισις τοῦ ἐλευθέρου ἀνταγωνισμοῦ. Ἡ δημοκρατία εἶναι συνωμοσία τῶν κατωτέρων πνευματικῶς καὶ ἠθικῶς ἀνθρώπων (κηφήνων τοῦ δημοσίου), προκειμένου νὰ ἐμποδίζουν τοὺς ἀξίους νὰ ἀνέρχονται διὰ τοῦ ἐλευθέρου ἀνταγωνισμοῦ στὴν κορυφὴ τῆς κοινωνίας.
Ἀλλὰ καὶ ἡ δημοκρατία, ὅπως ὅλα, εἴπαμε, ἰδιωτικὴ πρωτοβουλία εἶναι.
Ἄρα καὶ αὐτὸ καλὸ εἶναι, ἀφοῦ γίνεται.
Ἄρα δὲν χρειάζεται οὔτε νὰ κάνουμε τίποτε οὔτε νὰ σκοτιζόμεθα μὲ τίποτε, ἀφοῦ ὅ,τι γίνεται ἢ θὰ γίνῃ ἀπὸ μόνο του, καλὸ καὶ φυσικὸ εἶναι.
Ἄρα τὸ ὑπέρτατο ἰδανικὸ εἶναι ὁ ὕπνος.
Ὑ.Γ. Ὁ ἔμπειρος ἀναγνώστης θὰ ἀντελήφθη ὅτι τελικῶς ἀναγόμεθα στὸ θεμελιῶδες στὴν μαθηματικὴ λογικὴ παράδοξον τῆς αὐτοαναφορᾶς («ἀπαγορεύεται νὰ ἀπαγορεύεται», «αὐτὴ ἡ πρότασις εἶναι ψευδής» κ.λπ.)
Ὑ.Γ.2 Ἀφοῦ φτάσαμε στὸν ὕπνο, συνιστῶ τὴν κλασικὴ ταινία τοῦ Νίκου Παναγιωτόπουλου, «Οἱ τεμπέληδες τῆς εὔφορης κοιλάδας» (1978).
Ὑ.Γ.3 Θὰ μπορούσαμε νὰ ἐπεκταθοῦμε σὲ ζητήματα ὅπως διάκρισις φύσεως (ἀοράτου χειρὸς τῆς ἀγορᾶς, ἢ πάλης τῶν τάξεων ἢ τεχνολογικῆς ἐξελίξεως) καὶ πόλεως (κοινωνίας, βουλήσεως τοῦ ἐλευθέρου ἀνθρώπου-πολίτου) κατὰ τὴν (ἀρχαία, ἀλλὰ καὶ νεώτερη) ἑλληνικὴ ἀντίληψι καὶ φιλοσοφία, ἀλλὰ αὐτὸ ἀφήνεται γιὰ ἄλλη εὐκαιρία.
(28-8-2012)
* * *
Δεξιά, φιλελευθερισμός καὶ ἐθνικισμός (Μὲ ἀφορμὴ ἕνα ἄρθρον τοῦ Πάσχου Μανδραβέλη)
Ἀνερωτήθη ὁ Πάσχος Μανδραβέλης («Ποιός διαβάζει σ' αυτόν τον τόπο;», «Ἡ Καθημερινή», 6-11-2009): «Ένα χιλιοειπωμένο μαράζι αυτής της στήλης είναι ότι τα στελέχη της δεξιάς δεν διαβάζουν. [...] Το χιλιοειπωμένο αυτό μαράζι είχε ως δεδομένο ότι οι αριστεροί διαβάζουν. Ας μην το θεωρούμε πλέον δεδομένο. [...] Το χιλιοειπωμένο μαράζι, όμως, μεγαλώνει. Αν σταμάτησαν να διαβάζουν και οι αριστεροί, ποιός διαβάζει σ' αυτόν τον τόπο;»
Πράγματι. Διαβάζουν, καὶ γράφουν, καὶ παράγουν σύγχρονη καὶ πρωτότυπη πολιτικὴ σκέψι ἐν Ἑλλάδι σήμερα, μόνον οἱ ἐθνικιστές· ἡ ἑλληνοκεντρική, πατριωτική, ρομαντικὴ Δεξιά. Συνιστῶ στὸν κ. Μανδραβέλη νὰ διαβάσῃ ἐνδεικτικῶς τὰ βιβλία τοῦ καθηγητοῦ Χρίστου Γούδη («Ἡ κουλτούρα τῆς Δεξιᾶς: Μιὰ κριτικὴ θεώρηση γιὰ πρόσωπα, ἰδέες καὶ ὁράματα» (2005), «Ὁδὸς Ἑλλήνων» (2006), «Ἀνατομία τῆς Δεξιᾶς: Κριτικὴ μιᾶς σύμμεικτης ἰδεολογίας καθαροῦ λόγου καὶ "παράνοιας"» (2007), «Ἱστορία τῆς νεότερης Ἑλλάδας: Ἀπὸ τὴν πτώση στὴν ἀνεξαρτησία» (2007), «Τὸ σήμερα ὡς αὔριον καὶ ὡς χθές: Ἰδεολογικά δοκίμια γύρω ἀπὸ τὴν κρίση τῶν ἀξιῶν» (2009), «Ἀλλοῦ καὶ κάπως - ἡ καθ᾿ ἡμᾶς Δεξιά» (2009)), τοῦ Χρίστου Χαρίτου («Ριζοσπαστικὴ Δεξιά: Ἡ ἀπάντηση στὴν νεοταξικὴ Ἀριστερά» (2008)), τοῦ καθηγητοῦ Κωνσταντίνου Ρωμανοῦ («Ἐθνοκτονία ἐν ἐξελίξει: Ἡ Ἑλλὰς στὸ μάτι τοῦ κυκλώνα τῆς Νέας Τάξης» (2009)), τοῦ Γιάννη Κολοβοῦ («Τὸ Κουτὶ τῆς Πανδώρας: Παράνομη μετανάστευση καὶ νομιμοποίηση στὴν Ἑλλάδα» (2003), «Τὸ τέλος μιᾶς οὐτοπίας: ἡ κατάρρευση τῶν πολυπολιτισμικῶν κοινωνιῶν στὴν Δυτικὴ Εὐρώπη» (2008), «Μεταναστευτική πολιτική και ενσωμάτωση μεταναστών» (2011)), τοῦ Ἰωάννη Κωτούλα («Μετανάστευση καὶ κυρίαρχη ἐθνικὴ κουλτούρα» (2011)), τοῦ Ἀναστασίου Γιαννᾶ («Τὸ γνωστικὸ ρεῦμα καὶ ἡ μεταφυσικὴ τοῦ καπιταλισμοῦ» (2010)).
Ἐκεῖνο ποὺ δὲν καταλαβαίνουν ὁ κ. Μανδραβέλης καὶ οἱ περισσότεροι σημερινοὶ φιλελεύθεροι εἶναι ὅτι ἡ παραίτησις -μᾶλλον ἡ προδοσία- τῆς Δεξιᾶς, ἀπὸ τὸ 1974 ἔως σήμερα, ἐνώπιον τῆς ἐπελάσεως τῆς Ἀριστερᾶς, ἔγινε πρὸς ὅλες τὶς κατευθύνσεις: καὶ τῆς ἐθνικῆς καὶ τῆς φιλελεύθερης Δεξιᾶς. Ἐκ τῶν πραγμάτων. Διότι ὅταν προδίδῃς ἕνα μέρος τῆς κληρονομιᾶς σου, τελικῶς θὰ προδώσῃς τὰ πάντα. Ἔτσι φτάσαμε στὸ ἀνατριχιαστικὸ φαινόμενο ὑπουργὸς Δικαιοσύνης τῆς «δεξιᾶς» Ν.Δ. (Σωτ. Χατζηγάκης, 14-5-2008) νὰ άποκηρύσσῃ ἀπὸ τὸ βῆμα τῆς Βουλῆς τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία ὡς ἀσύμβατη μὲ τὸ ἀνθρώπινο δικαίωμα καὶ τὸ δικαίωμα αὐτὸ καθ᾿ ἑαυτό (sic) (δηλαδὴ νὰ ἀρνεῖται τὴν θεμελιώδη προϋπόθεσι κάθε δημοκρατικῆς κυβερνήσεως, τὴν ἐθνικὴ κυριαρχία, χωρὶς νὰ παραιτεῖται), ὑπουργὸς Παιδείας τῆς «δεξιᾶς» Ν.Δ. νὰ προωθῇ ἀντεπιστημονικὰ προπαγανδιστικὰ ἐθνομηδενιστικὰ σχολικὰ βιβλία (ἀφήνω τὴν ἀρχὴ παντὸς κακοῦ, τὴν γλωσσικὴ μεταρρύθμισι Ράλλη), ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν τῆς «δεξιᾶς» Ν.Δ. νὰ προωθῇ τὸ σχέδιο Ἀννάν καὶ τὴν εἴσοδο τῆς Τουρκίας στὴν Ε.Ε. (ἐκτουρκισμὸ καὶ ἐξισλαμισμὸ τῆς Εὐρώπης) καὶ ὑπουργὸς Ἐσωτερικῶν τῆς «δεξιᾶς» Ν.Δ. νὰ καλῇ ἀσιάτες ἰσλαμιστὲς λαθρομετανάστες νὰ μᾶς «γονιμοποιήσουν». Ἀπὸ τὴν ἄλλη, εἴδαμε «ἀριστερὴ» κυβέρνησι τοῦ ΠΑΣΟΚ νὰ ἐπιτρέπῃ τὸ μέγα ἔγκλημα τῆς φούσκας τοῦ χρηματιστηρίου, ἐνῷ βλέπουμε καὶ τὸ κομμουνιστικὸ Κ.Κ.Ε. νὰ χαντακώνῃ τὸν Ἕλληνα ἐργάτη, συντασσόμενο στὸ πλευρὸ τοῦ διεθνοῦς καπιταλισμοῦ, ὁ ὁποῖος προωθῇ τὴν ἐργασία μὲ στρατοὺς μεταφερόμενων ἀλλοδαπῶν δούλων (Κὰρλ Μάρξ: «Σκοπὸς τῆς εἰσαγωγῆς ξένων ἐργατῶν εἶναι ἡ διαιώνιση τῆς σκλαβιᾶς.») (Χρῆστος Γιανναρᾶς, «Ἀνοιχτὸ μυαλό, ἀδέσμευτος ψυχισμός», «Ἡ Καθημερινή», 30-9-2007: «Ὅλοι ξέρουν ὅτι ἡ λέξη «δεξιὸς» εἶναι ἐντελῶς ἄδεια ἀπὸ κάθε περιεχόμενο, ὅτι ἡ Ἑλλάδα γνώρισε τὸν συνεπέστερο καπιταλισμὸ μὲ «σοσιαλιστική» κυβέρνηση [σ.σ. φαγοπότι χρηματιστηρίου κ.ἄ.] καὶ τὴν προκλητικότερη ἀρνησιπατρία μὲ δεξιὰ καραμανλικὰ κυβέρνηση [σ.σ. σχολικὸ βιβλίο Ἱστορίας Ρεπούση κ.ἄ.].»)
Τονίζω ὅτι ἡ αὐτοκτονικὴ καὶ πολιτικῶς δειλὴ Ν.Δ. χαντάκωσε καὶ τὴν παραδοσιακή, ἐθνικὴ καὶ τὴν φιλελεύθερη κληρονομιά της. Γιὰ τὴν ἐθνικὴ κληρονομιὰ εἴπαμε ἀνωτέρῳ, γιὰ τὴν φιλελεύθερη τὰ εἶπε ὁ κ. Μανδραβέλης -οἱ ἴδιοι οἱ «δεξιοὶ» νιώθουν τὴν ἀνάγκη νὰ ἀπολογηθοῦν γιὰ τὸν φιλελευθερισμό. Ἀλλά, τὴν ἴδια ἐνοχὴ νιώθουν ὅλοι οἱ φιλελεύθεροι καὶ μάλιστα οἱ κατ᾿ ἐξοχὴν φιλελεύθεροι, τῆς Φιλελεύθερης Συμμαχίας π.χ. Ἀποτέλεσμα; Ὑποτασσόμενοι καὶ αὐτοὶ στὴν Ἀριστερά, ἐγκαταλείπουν ἐν πολλοῖς τὸν οἰκονομικὸ φιλελευθερισμό (διότι Θάτσερ, Χάγιεκ, Φρήντμαν κάνουν τζήζ, ποὺ λένε· δὲν εἶναι δημοφιλεῖς σήμερα) καὶ περιορίζονται στὸ social liberalism (συνωνυμία, ἀλλὰ καμμία σχέσις μὲ τὸν «κοινωνικὸ φιλελευθερισμό» (φιλελευθερισμὸ μὲ κοινωνικὴ ευαισθησία) τοῦ κ. Σαμαρᾶ)· τουτέστιν, ἐλεύθερο χασίσι, γαμ...ι, καὶ λαθρομετανάστευσι. Οὐσιαστικῶς πρόκειται γιὰ ἐκφυλισμό, παρακμὴ τοῦ γνήσιου φιλελευθερισμοῦ.
Ὅπως, ἀκριβῶς ἀντιστοίχως, ἐκφυλισμός καὶ παρακμὴ τοῦ γνήσιου σοσιαλισμοῦ εἶναι ἡ ἐγκατάλειψις τοῦ ἀγώνα κατὰ τοῦ καπιταλισμοῦ καὶ ἡ ἔκπτωσις σὲ κενολογίες γιὰ χασίσι καὶ γαμ...ι.
Τελικῶς, τόσο ὁ ἀριστερόζ προοδευτισμός ὅσο καὶ ὁ μπὲζ νεοφιλελευθερισμὸς συναντοῦνται στὸ ἴδιο ἀκριβῶς σημεῖο (τὸν ἐλευθεριακὸ νεοτὰξ ἀριστερίζοντα ἐθνομηδενισμό), προδίδοντας καὶ οἱ δύο τὴν ἰδεολογική τους κληρονομιά (τὸν φιλελευθερισμὸ καὶ τὸν σοσιαλισμό, ἀντιστοίχως) καὶ γινόμενοι πιόνια καὶ λακέδες τοῦ συστήματος τὸ ὁποῖο ὑποτίθεται ὅτι προσπαθοῦν νὰ ἀνατρέψουν. Κοινῶς, ἐδῶ ὁ κόσμος καίγεται, δὲν θὰ ἔχουμε πατρίδα, οὔτε ἱστορικὴ κληρονομιά, δὲν θὰ ἔχουμε πραγματικὴ (ἐθνική, πολιτική, πολιτισμική, ἐργασιακή, οἰκονομική) ἐλευθερία, δὲν θὰ ἔχουμε ἐργασία, δὲν θὰ ἔχουμε κοινωνία, ἀλλὰ θὰ μποροῦμε νὰ παντρευτοῦμε ἐλεύθερα σὲ γκαίυ γάμο τὸν πακιστανὸ λαθρομετανάστη ἐραστή μας. Ζήτω ὁ φιλελευθερισμός!
(2009· 29-8-2012)
Φειδίας Ν. Μπουρλᾶς
Ἀθῆναι, 29 Αὐγούστου 2012
Ἐπικοινωνία